Felice Castriota (Fabrizio Ferracane, „Malena”), lubiący luksusowe życie księgowy, popada w poważne kłopoty. Chęć szybkiego wzbogacenia się i lekkomyślność skłoniły go do współpracy z mafiosem U’Pacciu (Christian Iansante). Felice, pomagając prać brudne pieniądze, zostaje złapany na gorącym uczynku. Władze dają mu wybór: więzienie lub zeznawanie jako świadek koronny przeciwko gangsterowi. Castriota przyjmuje propozycję sądu i trafia do „bezpiecznej kryjówki” – kościelnego szpitala dla osób upośledzonych umysłowo i fizycznie. Felice, przyzwyczajony do luksusu i wygody, zderza się z zupełnie inną rzeczywistością. Dotąd pewny siebie mężczyzna musi podjąć opiekę nad pacjentami: począwszy od zmieniania pieluch, aż po próbę zrozumienia ich dziwnych zachowań.

Przełomem w jego przemianie okazuje się przyjaźń z Antonio (Antonio Folletto, „Gomorra”), chłopakiem o złotym sercu, ale także z ciężką niepełnosprawnością fizyczną. Antonio otwiera Felice na jedną z wartości najważniejszych dla wszystkich ludzi bez względu na ich (niepełno)sprawność: obecność drugiego człowieka. Castriota postanawia zorganizować spektakl teatralny, w którym wystąpią pacjenci ośrodka. Próbom przygląda się piękna psycholog Julia (Valentina Cervi, „Jane Eyre”, „Portret damy”), która stopniowo zaczyna przełamywać swoją niechęć do Felice.

Bohater po raz pierwszy czuje się częścią nowej, wielkiej rodziny i jest gotowy na to, by w końcu stać się tym, kim nigdy nie był: człowiekiem. Wydaje się, że wszystko idzie dobrze, ale przeszłość powraca… Felice jeszcze raz musi się zmierzyć z U’Pacciu…
Mam przyjaciół w niebie to więcej niż komedia. To opowieść o przemianie człowieka, która możliwa jest dzięki przyjaźni, współczuciu, miłości ale także stracie. Bohaterami filmu, obok profesjonalnych aktorów, są osoby niepełnosprawne, pensjonariusze z Ośrodka Don Guanella w Rzymie. Reżyser Fabrizio Maria Cortese w oryginalny sposób łączy kino z realnym światem niepełnosprawności. Jedno jest pewne: w świecie tym rządzi prawo serca.