Przenosimy się do bliżej nieokreślonej przyszłości, do fikcyjnego państwa Panem. Władza decyduje tu o losach jednostki, a słabi nie mają szans. Temu jednak, kto lubi brutalną rywalizację i błysk fleszy, filmowa dyktatura ma coś do zaoferowania.
Kraj składa się z dwunastu dystryktów, z których co roku losowani są kandydaci (trybuci), do udziału w Głodowych Igrzyskach, okrutnych walkach na śmierć i życie. Rozgrywki są transmitowane przez telewizję, ale nie cieszą się większym zainteresowaniem udręczonych obywateli. Tym razem władzy zależy na zwiększeniu atrakcyjności Igrzysk, tak, by społeczeństwo Panem zaczęło traktować je jako rozrywkę, pozwalającą zapomnieć o prawdziwych problemach. Kto tym razem stanie się ofiarą krwawego show?
Jakich edukacyjnych inspiracji dostarcza rozrywkowe kino?
Dorastanie jako podejmowanie decyzji. Główny bohater „Igrzysk”, Coriolanus Snow, to młody człowiek, który wchodzi w dorosłość. Jest przedstawicielem znamienitego, choć zubożałego rodu. Snow czuje się odpowiedzialny za losy swoich bliskich. Kiedy zostaje mentorem jednej z uczestniczek walk, chce jak najlepiej wykorzystać tę szansę – zdobyć sympatię widzów i zbudować swoją pozycję w świecie polityki. Nie spodziewa się tego, że Lucy Gray Baird, jego podopieczna, wzbudzi w nim sympatię. Co wybierze Snow – uczucie do dziewczyny, czy swoją karierę? Dokąd doprowadzą go kolejne decyzje, przed podjęciem których nie będzie mógł uciec?
Dobro i zło w człowieku. Snow przeżywa dylematy i wewnętrzne konflikty. Ma dobre intencje, ale ma również możliwość wykorzystania swojej uprzywilejowanej pozycji, tak, by zatroszczyć się o siebie i swoją rodzinę kosztem innych ludzi. W świecie, którym rządzi przemoc, w którym agresja jest jednym ze sposobów sprawowania władzy, łatwo wybrać zło – jest ono dostępne, możliwe, oczywiste. „Igrzyska śmierci” stawiają widzów przed pytaniem o to, jak zewnętrzne warunki wpływają na moralność jednostki.
Sztuka, która daje wolność. Wydaje się, że Lucy Gray Baird, drobna, delikatna dziewczyna, nie ma żadnych szans w brutalnych Igrzyskach. Niespodziewanie udaje jej się jednak zdobyć zainteresowanie publiczności, kiedy, podczas wyboru trybutów, a więc pokazu przewagi władzy nad obywatelami, zaczyna śpiewać. Pieśń o wolności i niezależności – transmitowana przez telewizję – wybrzmiewa z niezwykłą mocą. Umiejętność ucieczki do niepodległego świata sztuki i wyobraźni okazuje się dla Lucy szansą na odmianę losu.
Media w zdemoralizowanym świecie. Filmowy obraz bezdusznych, skoncentrowanych na sensacji mediów przypomina o – ważnym również w dzisiejszych realiach – haśle „show must go on!”. Dla dziennikarzy i prezenterów relacjonujących Głodowe Igrzyska ludzkie dramaty nie mają żadnego znaczenia. Media sterują emocjami tłumu, podsycają sympatie i antypatie do trybutów. Traktują zarówno uczestników walk, jak i mentorów bezdusznie i instrumentalnie. Jak bardzo znajome są mechanizmy działania mediów dla współczesnego człowieka, odbiorcy talent show i Fame MMA?
Na film „Igrzyska śmierci: Ballada ptaków i węży” zapraszamy do kin od 17 listopada.
Zarezerwuj seans dla swojej klasy u specjalisty ds. kluczowych klientów w Twoim kinie w dogodnym dla Was terminie! Zamów seans z bezpłatną wideoprelekcją edukacyjnej poprzedzającą projekcję filmu „Ballada ptaków i węży”. To znakomite wprowadzenie do filmu i inspiracje do późniejszego omówienia zagadnień edukacyjnych z uczniami.
